Julius Stibbe(°1995) wordt in Nederland opgemerkt als talentvolle jonge schilder en werd er al genomineerd voor diverse belangrijke prijzen. Zijn aparte stijl is zeer herkenbaar en kenmerkt zich door het gebruik van lumineuze kleuren en een raadselachtige symboliek.

Volgens Eric Corsius ‘bedient deze schilder zich van traditionele technieken en schept hij doeken die herinneren aan expressionisme, fauvisme en hier en daar zelfs aan magisch realisme…’. Zijn kleurrijke doeken lijken wel stukken uit vervlogen tijden en geregeld zie je terugkerende motieven.

Volgens Nanda Jansen zijn de sferische doeken van Stibbe onmiskenbaar het werk van een schilder met gevoel en ze ziet in zijn jonge oeuvre een soort dagboek. Volgens haar beweegt deze schilder zich voortdurend heen en weer tussen abstractie en sentiment.

Opvallend aan de doeken van Julius Stibbe is de behoedzame manier van verfaanbrenging, soms pasteus, soms mager, maar altijd met gevoel.
Boeiend om te ontdekken is alleszins die afwisseling van dikke lagen met magere stukken, waarbij hij het licht weet te vangen. Tijdens het experimenteren duwt Stibbe soms tegen de mogelijkheden aan.
Af en toe verwijdert deze schilder hele lagen met schuurpapier om dat licht terug te brengen.